Φόρουμ
Επειδή είναι και επίκαιρο ανεβάζω την πρότασή μου για την ΠΦΥ.
4.2 Η ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΗΝ Π.Φ.Υ.
Μετά από 30 περίπου χρόνια από το νόμο του ΕΣΥ και την καθιέρωση των ΚΥ και των περιφερειακών ιατρείων, κανείς δε νομίζουμε πως είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την εμπλοκή της Νοσηλευτικής στην ΠΦΥ. Αυτό γίνεται πιο σαφές όταν δούμε τι συμβαίνει σε άλλα πιο προηγμένα κράτη στον τομέα αυτό. Σήμερα η Νοσηλευτική άσκηση στην ΠΦΥ περιορίζεται στην κάλυψη των βασικών αναγκών εξωτερικών ιατρείων… Γιατί δυστυχώς και παρά τις όποιες νομοθετικές παρεμβάσεις αυτών των 30 χρόνων η ΠΦΥ στην Ελλάδα λειτουργεί κατά κανόνα ακριβώς σε αυτό το επίπεδο – των Εξωτερικών ιατρείων. Η πρόληψη, η αγωγή υγείας, η αποκατάσταση, η συνέχιση της φροντίδας αποτελούν ακόμα ζητούμενα και κοινωνικές διεκδικήσεις.
Σήμερα στη χώρα μας νοσηλευτικό προσωπικό στην ΠΦΥ απασχολείται κυρίως στις δομές του ΕΣΥ (κέντρα υγείας ),στους δήμους (δημοτικά ιατρεία και πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι), σε δομές δημόσιες ή ιδιωτικές παροχής κατ’οίκον νοσηλείας, σε δομές κοινωνικής φροντίδας, σε προγράμματα πρόληψης ΜΚΟ κ.α. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών καλύπτει τις βασικές ανάγκες λειτουργίας εξωτερικών ιατρείων με μια πολύ μικρή μειοψηφία να καλύπτει, στο μέτρο που αυτό καλύπτεται, όλο το υπόλοιπο εύρος της ΠΦΥ. Δυστυχώς οι οικονομικές συνθήκες, ο ιατροκεντρικός χαρακτήρας του συστήματος υγείας αλλά και η μη στήριξη από την πολιτεία με πόρους της ΠΦΥ οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Είναι πλέον κοινωνική απαίτηση τομείς όπως η πρόληψη, η αγωγή υγείας, η σχολική υγεία, η επαγγελματική υγεία κ.α. να αναπτυχθούν και αυτό θα συμβεί τόσο από το δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα. Σε αυτή την κατεύθυνση η νοσηλευτική ως εξαρτημένη εργασία με τους Νοσηλευτές της κοινότητας που θα στελεχώσουν αυτά τα προγράμματα έχουν πολλά να προσφέρουν.
Τέτοιου είδους εξειδικευμένοι ρόλοι θα καλύπτονται αποκλειστικά από τους Νοσηλευτές της κοινότητας. Αυτό το διαχωρίζουμε γιατί άλλες θέσεις εργασίας που σχετίζονται με παροχή φροντίδας και νοσηλείας θα μπορούν να καταλαμβάνονται και από κλινικούς Νοσηλευτές. Οι αυριανοί Νοσηλευτές της κοινότητας θα απασχολούνται κατά κανόνα με αντικείμενα που σχετίζονται με την πρόληψη και την αγωγή υγείας αντικαθιστώντας τους σημερινούς Επισκέπτες Υγείας. Οι κλινικοί νοσηλευτές θα έχουν πεδίο άσκησης και στην ΠΦΥ σε ότι σχετίζεται με την αντιμετώπιση, θεραπεία και αποκατάσταση ενός προβλήματος υγείας.
Για την αυτόνομη νοσηλευτική άσκηση στη χώρα μας λίγα πράγματα θα μπορούσαμε να πούμε. Αν και ως έννοια αναφέρεται από τα επαγγελματικά δικαιώματα του 1989 λόγω έλλειψης συγκεκριμένου πλαισίου είναι άγνωστο εάν κάποιοι νοσηλευτές την ασκούν, που, πως, εφαρμόζοντας ποιες πράξεις και αμειβόμενοι με ποιον τρόπο.
Η σχέση του νοσηλευτή με το ασφαλιστικό ταμείο ή τον ιδιώτη συνίσταται σε δυο είδη αμοιβής:
1. Από την παροχή υπηρεσιών (όπως γίνεται με τους γιατρούς)
2. Από την πώληση υγειονομικού υλικού (όπως γίνεται με τους φαρμακοποιούς)
Σε κάποιες απλές περιπτώσεις χρήσης λίγων και απλών υλικών μπορεί το κόστος τους να ενσωματωθεί στην παροχή υπηρεσιών. (πχ ενέσεις κ.α.).
Προτείνουμε λοιπόν τη θεσμοθέτηση του Νοσηλευτή ελεύθερου επαγγελματία που θα εγγράφεται στον ΟΑΕΕ και θα ανοίγει βιβλία στην εφορία σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Θα δηλώνει ως έδρα το νοσηλευτικό του κατάστημα το οποίο θα πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις και οι οποίες θα αναφερθούν πιο κάτω. Όλοι οι Νοσηλευτές που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα θα έχουν τη δυνατότητα συνεργασίας με τα ασφαλιστικά ταμεία για συγκεκριμένες νοσηλείες και με συγκεκριμένο κόστος το οποίο θα καθοριστεί από τα ταμεία. Η οποιαδήποτε νοσηλεία θα έχει ένα συγκεκριμένο επιπλέον κόστος εάν γίνεται κατ’οίκον (πχ συν 10€). Το ποσό αυτό θα καλύπτεται από το ασφαλιστικό ταμείο μόνο στις περιπτώσεις που υπάρχει βεβαίωση από τον οικογενειακό γιατρό ότι ο ασθενής χρήζει κατ’οίκον νοσηλείας. Σε διαφορετική περίπτωση θα καταβάλλεται από τον ίδιο τον ασθενή.
Ένα άλλο θέμα το οποίο αν και δεν περιλαμβάνεται στη νοσηλευτική άσκηση θα μπορούσε υπό τις παρούσες συνθήκες να συζητηθεί είναι η περιορισμένη και επαναλαμβανόμενη συνταγογράφηση. Ο αριθμός των χρονίως πασχόντων αυξάνεται σημαντικά και αυτές οι κατηγορίες ασθενών χρειάζονται συστηματικά φάρμακα ενώ η παρακολούθησή τους από τον γιατρό μπορεί να γίνεται σε αραιότερα διαστήματα. Η επαλαμβανόμενη συνταγογράφηση θα μπορούσε να γίνεται από το νοσηλευτή για το χρονικό διάστημα μέχρι τον ιατρικό επανέλεγχο όπως αυτός θα έχει καθοριστεί από τον θεράποντα ιατρό. Ο νοσηλευτής έχει τις γνώσεις για την παρακολούθηση της συμμόρφωσης στη χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή, τις πιθανές παρενέργειες των φαρμάκων αλλά και των σημείων που θα τον οδηγήσουν να συστήσει την επίσκεψη στο γιατρό. Με τον τρόπο αυτό διευκολύνουμε τους χρόνιους ασθενείς στην καθημερινότητά τους οι οποίοι δεν θα χρειάζεται να περιμένουν σε ουρές για μια απλή συνταγογράφηση. Ταυτόχρονα παρέχουμε μια βασική παρακολούθηση στους χρονίως πάσχοντες και διευκολύνουμε το ιατρικό έργο δίνοντας τη δυνατότητα πληρέστερης εξέτασης σε ασθενείς που την έχουν ανάγκη. Το κόστος ανά συνταγή μπορεί να καθοριστεί σε χαμηλότερο επίπεδο από το σημερινό εξοικονομώντας έτσι πόρους στους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Άλλωστε και μέχρι σήμερα σε πολλές περιπτώσεις η επαναλαμβανόμενη συνταγογράφηση ήταν κάτι που γινόταν από νοσηλευτές ή ακόμα και γραμματείς με την σφραγίδα του γιατρού. Η νομιμοποίησή της σε συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών αλλά και φαρμάκων όπως αυτές θα καθοριστούν από το ΥΥΚΑ μόνο θετικές επιπτώσεις μπορεί να έχει για τους ασθενείς, τα ασφαλιστικά ταμεία, το ΕΣΥ και τους γιατρούς.
Είναι γεγονός πως λόγω του υπερβολικού αριθμού ιατρών που έχουμε στη χώρα μας αντιστάσεις στη θεσμοθέτηση της αυτόνομης νοσηλευτικής άσκησης μπορεί να υπάρξουν. Για το λόγο αυτό η ανάπτυξή της πρέπει να γίνει σταδιακά. Αφού ξεκινήσουμε από ένα βασικό επίπεδο παροχών το οποίο μάλιστα συμπεριλαμβάνεται κατά πλειοψηφία στα επαγγελματικά δικαιώματα των νοσηλευτών, πρέπει για μερικά χρόνια ο συγκεκριμένος ρόλος να δοκιμαστεί και να εδραιωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας έτσι ώστε να συζητήσουμε τότε για περαιτέρω ανάπτυξη. Δεν μπορούμε να πάμε άμεσα από το 0 στο 10. Πρέπει να πάμε στο 5, με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα και αφού το μοντέλο δοκιμαστεί και αποδώσει να επεκτείνουμε το πεδίο του.
Αφού περιγράψαμε την σχέση του νοσηλευτή ελεύθερου επαγγελματία με τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ασθενείς ας δούμε ενδεικτικά ποιες προδιαγραφές θα πρέπει να έχει το νοσηλευτικό κατάστημα:
……….
Ας δούμε όμως και τις νοσηλευτικές πράξεις οι οποίες κατ’αρχήν μπορούν να θεσμοθετηθούν και να κοστολογηθούν από το ΥΥΚΑ. Στον πίνακα που ακολουθεί υπάρχει στήλη με τη σχετική αναφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα αλλά και στήλη για την αναγκαιότητα ύπαρξης παραπεμπτικού από γιατρό. Το εάν όλες ή μέρος τους θα καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία είναι κάτι που τα ίδια τα ταμεία θα αποφασίσουν.
Αναφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα Νοσηλευτικές πράξεις προς κοστολόγηση Απαραίτητη η παραπομπή ιατρού Παρατηρήσεις
2.1.1. Παροχή ολοκληρωμένης και εξατομικευμένης φροντίδας σε κλινήρεις αρρώστους όλων των ηλικιών, που πάσχουν από διάφορα νοσήματα
2.1.3. Λήψη μέτρων για πρόληψη και φροντίδα επιπλοκών από μακροχρόνια κατάκλιση
2.1.5. Υποβοήθηση και φροντίδα λειτουργιών απέκκρισης εντέρου και ουροδόχου κύστης
2.1.6. Λήψη νοσηλευτικών μέτρων για προαγωγή της αναπνευστικής λειτουργίας
2.1.7. Στενή παρακολούθηση αρρώστων για έγκαιρη διαπίστωση δυσχερειών ή επιπλοκών από τη νόσο, τις διαγνωστικές εξετάσεις και τα θεραπευτικά σχήματα
2.1.16. φροντίδα και υποστήριξη αρρώστου και περιβάλλοντος, όταν υπάρχει χρόνιο ή ανίατο νόσημα
2.1.10. Προθανάτια υποστήριξη και φροντίδα του αρρώστου και μεταθανάτια φροντίδα του σώματος του αρρώστου στο θάλαμο και φροντίδα της οικογένειας
2.1.11. Σίτιση αρρώστου με όλους τους τρόπους
2.1.12. Εφαρμογή φυσικών μέσων για πρόκληση υποθερμίας και επισπαστικών
2.1.14. Εκπαίδευση και παροχή βοηθείας στον άρρωστο με σκοπό την αυτοφροντίδα
2.1.15. Εκπαίδευση και παροχή βοηθείας στους οικείους του αρρώστου με σκοπό τη συνέχιση της φροντίδας στο σπίτι
2.2.2. Εφαρμογή πρώτων βοηθειών
2.3.1. Μετρήσεις διαφόρων παραμέτρων που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του νοσηλευτή.
2.3.2. Χορήγηση φαρμάκων από όλες τις οδούς
2.3.3. Χορήγηση οξυγόνου με όλους τους τρόπους
2.3.4. Πλήρης παρεντερική θρέψη
2.3.6. Βρογχική παροχέτευση εκκρίσεων
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΦΟΡΑ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΦΟΡΑ
Το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην παραπομπή του ιατρού αφορά κυρίως την κάλυψη από το ασφαλιστικό ταμείο. Σε περίπτωση ιδιωτικής δαπάνης κάποιες εξ αυτών μπορούν να πραγματοποιηθούν και χωρίς παραπομπή ως παροχή υπηρεσίας.
Οι προαναφερόμενες προδιαγραφές του νοσηλευτικού καταστήματος αλλά και οι νοσηλευτικές πράξεις αποτελούν μια αρχική προσέγγιση η οποία μπορεί να δεχθεί επεξεργασία αρμοδίως προκειμένου να νομοθετηθεί.
Τελειώνοντας την αναφορά μας στην ΠΦΥ και την αυτόνομη άσκηση θα θέλαμε να τονίσουμε πως δικαίωμα αυτόνομης άσκησης έχουν όλοι οι κλινικοί νοσηλευτές και οι μαίες και οι νοσηλευτές κοινότητας. Ειδικότερα για τις μαίες πρέπει να υπάρξει το αντίστοιχο σχέδιο από τα όργανά τους. Οι νοσηλευτές της κοινότητας πλην της αυτόνομης άσκησης που περιγράφεται ανωτέρω καταλαμβάνουν συγκεκριμένες θέσεις εξηρτημένης εργασίας που εστιάζονται στην πρόληψη, την αγωγή υγείας και την αποκατάσταση. Κάτι που συμβαίνει και σήμερα με τους Επισκέπτες Υγείας. Εάν σε αυτούς τους τομείς θα μπορούσαν να ασκούν και αυτόνομο έργο είναι κάτι προς συζήτηση και διερεύνηση με τους αρμόδιους φορείς.
Συνοψίζοντας:
1. Η ΠΦΥ πρέπει να στηριχθεί από την πολιτεία και να αναπτυχθούν όλοι οι ρόλοι των νοσηλευτών της κοινότητας κυρίως ως προς την πρόληψη και την αγωγή υγείας
2. Θεσμοθετείται ο ρόλος της σχολικής Νοσηλεύτριας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση για τους Νοσηλευτές της κοινότητας
3. Εκδίδονται άμεσα οι ΥΑ που αναφέρονται στην αυτόνομη νοσηλευτική άσκηση
4. Ο Νοσηλευτής που εφαρμόζει αυτόνομη άσκηση εγγράφεται στον ΟΑΕΕ και ανοίγει βιβλία στην εφορία
5. Καθορίζονται οι προδιαγραφές του νοσηλευτικού καταστήματος
6. Καθορίζονται οι νοσηλευτικές πράξεις και κοστολογούνται αυτές που θα καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία
7. Καθορίζεται η σχέση του νοσηλευτή με τα ασφαλιστικά ταμεία
8. Ρυθμίζεται η δυνατότητα συνταγογράφησης υγειονομικού υλικού από τους νοσηλευτές και το ποσοστό κάλυψης από τα ασφαλιστικά ταμεία
9. Καθορίζεται η αμοιβή της κατ’οίκον παροχής υπηρεσιών και σε ποιες περιπτώσεις αυτή καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία
10. Καθορίζεται από το ΥΥΚΑ το εύρος της επαναλαμβανόμενης συνταγογράφησης καθώς και το είδος των χρονίων πασχόντων που αυτή αφορά.
4.2 Η ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΗ ΣΤΗΝ Π.Φ.Υ.
Μετά από 30 περίπου χρόνια από το νόμο του ΕΣΥ και την καθιέρωση των ΚΥ και των περιφερειακών ιατρείων, κανείς δε νομίζουμε πως είναι ιδιαίτερα ευχαριστημένος από την εμπλοκή της Νοσηλευτικής στην ΠΦΥ. Αυτό γίνεται πιο σαφές όταν δούμε τι συμβαίνει σε άλλα πιο προηγμένα κράτη στον τομέα αυτό. Σήμερα η Νοσηλευτική άσκηση στην ΠΦΥ περιορίζεται στην κάλυψη των βασικών αναγκών εξωτερικών ιατρείων… Γιατί δυστυχώς και παρά τις όποιες νομοθετικές παρεμβάσεις αυτών των 30 χρόνων η ΠΦΥ στην Ελλάδα λειτουργεί κατά κανόνα ακριβώς σε αυτό το επίπεδο – των Εξωτερικών ιατρείων. Η πρόληψη, η αγωγή υγείας, η αποκατάσταση, η συνέχιση της φροντίδας αποτελούν ακόμα ζητούμενα και κοινωνικές διεκδικήσεις.
Σήμερα στη χώρα μας νοσηλευτικό προσωπικό στην ΠΦΥ απασχολείται κυρίως στις δομές του ΕΣΥ (κέντρα υγείας ),στους δήμους (δημοτικά ιατρεία και πρόγραμμα βοήθεια στο σπίτι), σε δομές δημόσιες ή ιδιωτικές παροχής κατ’οίκον νοσηλείας, σε δομές κοινωνικής φροντίδας, σε προγράμματα πρόληψης ΜΚΟ κ.α. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών καλύπτει τις βασικές ανάγκες λειτουργίας εξωτερικών ιατρείων με μια πολύ μικρή μειοψηφία να καλύπτει, στο μέτρο που αυτό καλύπτεται, όλο το υπόλοιπο εύρος της ΠΦΥ. Δυστυχώς οι οικονομικές συνθήκες, ο ιατροκεντρικός χαρακτήρας του συστήματος υγείας αλλά και η μη στήριξη από την πολιτεία με πόρους της ΠΦΥ οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση. Είναι πλέον κοινωνική απαίτηση τομείς όπως η πρόληψη, η αγωγή υγείας, η σχολική υγεία, η επαγγελματική υγεία κ.α. να αναπτυχθούν και αυτό θα συμβεί τόσο από το δημόσιο όσο και από τον ιδιωτικό τομέα. Σε αυτή την κατεύθυνση η νοσηλευτική ως εξαρτημένη εργασία με τους Νοσηλευτές της κοινότητας που θα στελεχώσουν αυτά τα προγράμματα έχουν πολλά να προσφέρουν.
Τέτοιου είδους εξειδικευμένοι ρόλοι θα καλύπτονται αποκλειστικά από τους Νοσηλευτές της κοινότητας. Αυτό το διαχωρίζουμε γιατί άλλες θέσεις εργασίας που σχετίζονται με παροχή φροντίδας και νοσηλείας θα μπορούν να καταλαμβάνονται και από κλινικούς Νοσηλευτές. Οι αυριανοί Νοσηλευτές της κοινότητας θα απασχολούνται κατά κανόνα με αντικείμενα που σχετίζονται με την πρόληψη και την αγωγή υγείας αντικαθιστώντας τους σημερινούς Επισκέπτες Υγείας. Οι κλινικοί νοσηλευτές θα έχουν πεδίο άσκησης και στην ΠΦΥ σε ότι σχετίζεται με την αντιμετώπιση, θεραπεία και αποκατάσταση ενός προβλήματος υγείας.
Για την αυτόνομη νοσηλευτική άσκηση στη χώρα μας λίγα πράγματα θα μπορούσαμε να πούμε. Αν και ως έννοια αναφέρεται από τα επαγγελματικά δικαιώματα του 1989 λόγω έλλειψης συγκεκριμένου πλαισίου είναι άγνωστο εάν κάποιοι νοσηλευτές την ασκούν, που, πως, εφαρμόζοντας ποιες πράξεις και αμειβόμενοι με ποιον τρόπο.
Η σχέση του νοσηλευτή με το ασφαλιστικό ταμείο ή τον ιδιώτη συνίσταται σε δυο είδη αμοιβής:
1. Από την παροχή υπηρεσιών (όπως γίνεται με τους γιατρούς)
2. Από την πώληση υγειονομικού υλικού (όπως γίνεται με τους φαρμακοποιούς)
Σε κάποιες απλές περιπτώσεις χρήσης λίγων και απλών υλικών μπορεί το κόστος τους να ενσωματωθεί στην παροχή υπηρεσιών. (πχ ενέσεις κ.α.).
Προτείνουμε λοιπόν τη θεσμοθέτηση του Νοσηλευτή ελεύθερου επαγγελματία που θα εγγράφεται στον ΟΑΕΕ και θα ανοίγει βιβλία στην εφορία σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις. Θα δηλώνει ως έδρα το νοσηλευτικό του κατάστημα το οποίο θα πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις και οι οποίες θα αναφερθούν πιο κάτω. Όλοι οι Νοσηλευτές που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα θα έχουν τη δυνατότητα συνεργασίας με τα ασφαλιστικά ταμεία για συγκεκριμένες νοσηλείες και με συγκεκριμένο κόστος το οποίο θα καθοριστεί από τα ταμεία. Η οποιαδήποτε νοσηλεία θα έχει ένα συγκεκριμένο επιπλέον κόστος εάν γίνεται κατ’οίκον (πχ συν 10€). Το ποσό αυτό θα καλύπτεται από το ασφαλιστικό ταμείο μόνο στις περιπτώσεις που υπάρχει βεβαίωση από τον οικογενειακό γιατρό ότι ο ασθενής χρήζει κατ’οίκον νοσηλείας. Σε διαφορετική περίπτωση θα καταβάλλεται από τον ίδιο τον ασθενή.
Ένα άλλο θέμα το οποίο αν και δεν περιλαμβάνεται στη νοσηλευτική άσκηση θα μπορούσε υπό τις παρούσες συνθήκες να συζητηθεί είναι η περιορισμένη και επαναλαμβανόμενη συνταγογράφηση. Ο αριθμός των χρονίως πασχόντων αυξάνεται σημαντικά και αυτές οι κατηγορίες ασθενών χρειάζονται συστηματικά φάρμακα ενώ η παρακολούθησή τους από τον γιατρό μπορεί να γίνεται σε αραιότερα διαστήματα. Η επαλαμβανόμενη συνταγογράφηση θα μπορούσε να γίνεται από το νοσηλευτή για το χρονικό διάστημα μέχρι τον ιατρικό επανέλεγχο όπως αυτός θα έχει καθοριστεί από τον θεράποντα ιατρό. Ο νοσηλευτής έχει τις γνώσεις για την παρακολούθηση της συμμόρφωσης στη χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή, τις πιθανές παρενέργειες των φαρμάκων αλλά και των σημείων που θα τον οδηγήσουν να συστήσει την επίσκεψη στο γιατρό. Με τον τρόπο αυτό διευκολύνουμε τους χρόνιους ασθενείς στην καθημερινότητά τους οι οποίοι δεν θα χρειάζεται να περιμένουν σε ουρές για μια απλή συνταγογράφηση. Ταυτόχρονα παρέχουμε μια βασική παρακολούθηση στους χρονίως πάσχοντες και διευκολύνουμε το ιατρικό έργο δίνοντας τη δυνατότητα πληρέστερης εξέτασης σε ασθενείς που την έχουν ανάγκη. Το κόστος ανά συνταγή μπορεί να καθοριστεί σε χαμηλότερο επίπεδο από το σημερινό εξοικονομώντας έτσι πόρους στους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Άλλωστε και μέχρι σήμερα σε πολλές περιπτώσεις η επαναλαμβανόμενη συνταγογράφηση ήταν κάτι που γινόταν από νοσηλευτές ή ακόμα και γραμματείς με την σφραγίδα του γιατρού. Η νομιμοποίησή της σε συγκεκριμένες κατηγορίες ασθενών αλλά και φαρμάκων όπως αυτές θα καθοριστούν από το ΥΥΚΑ μόνο θετικές επιπτώσεις μπορεί να έχει για τους ασθενείς, τα ασφαλιστικά ταμεία, το ΕΣΥ και τους γιατρούς.
Είναι γεγονός πως λόγω του υπερβολικού αριθμού ιατρών που έχουμε στη χώρα μας αντιστάσεις στη θεσμοθέτηση της αυτόνομης νοσηλευτικής άσκησης μπορεί να υπάρξουν. Για το λόγο αυτό η ανάπτυξή της πρέπει να γίνει σταδιακά. Αφού ξεκινήσουμε από ένα βασικό επίπεδο παροχών το οποίο μάλιστα συμπεριλαμβάνεται κατά πλειοψηφία στα επαγγελματικά δικαιώματα των νοσηλευτών, πρέπει για μερικά χρόνια ο συγκεκριμένος ρόλος να δοκιμαστεί και να εδραιωθεί στη συνείδηση της κοινωνίας έτσι ώστε να συζητήσουμε τότε για περαιτέρω ανάπτυξη. Δεν μπορούμε να πάμε άμεσα από το 0 στο 10. Πρέπει να πάμε στο 5, με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα και αφού το μοντέλο δοκιμαστεί και αποδώσει να επεκτείνουμε το πεδίο του.
Αφού περιγράψαμε την σχέση του νοσηλευτή ελεύθερου επαγγελματία με τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ασθενείς ας δούμε ενδεικτικά ποιες προδιαγραφές θα πρέπει να έχει το νοσηλευτικό κατάστημα:
……….
Ας δούμε όμως και τις νοσηλευτικές πράξεις οι οποίες κατ’αρχήν μπορούν να θεσμοθετηθούν και να κοστολογηθούν από το ΥΥΚΑ. Στον πίνακα που ακολουθεί υπάρχει στήλη με τη σχετική αναφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα αλλά και στήλη για την αναγκαιότητα ύπαρξης παραπεμπτικού από γιατρό. Το εάν όλες ή μέρος τους θα καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία είναι κάτι που τα ίδια τα ταμεία θα αποφασίσουν.
Αναφορά στα επαγγελματικά δικαιώματα Νοσηλευτικές πράξεις προς κοστολόγηση Απαραίτητη η παραπομπή ιατρού Παρατηρήσεις
2.1.1. Παροχή ολοκληρωμένης και εξατομικευμένης φροντίδας σε κλινήρεις αρρώστους όλων των ηλικιών, που πάσχουν από διάφορα νοσήματα
2.1.3. Λήψη μέτρων για πρόληψη και φροντίδα επιπλοκών από μακροχρόνια κατάκλιση
2.1.5. Υποβοήθηση και φροντίδα λειτουργιών απέκκρισης εντέρου και ουροδόχου κύστης
2.1.6. Λήψη νοσηλευτικών μέτρων για προαγωγή της αναπνευστικής λειτουργίας
2.1.7. Στενή παρακολούθηση αρρώστων για έγκαιρη διαπίστωση δυσχερειών ή επιπλοκών από τη νόσο, τις διαγνωστικές εξετάσεις και τα θεραπευτικά σχήματα
2.1.16. φροντίδα και υποστήριξη αρρώστου και περιβάλλοντος, όταν υπάρχει χρόνιο ή ανίατο νόσημα
2.1.10. Προθανάτια υποστήριξη και φροντίδα του αρρώστου και μεταθανάτια φροντίδα του σώματος του αρρώστου στο θάλαμο και φροντίδα της οικογένειας
2.1.11. Σίτιση αρρώστου με όλους τους τρόπους
2.1.12. Εφαρμογή φυσικών μέσων για πρόκληση υποθερμίας και επισπαστικών
2.1.14. Εκπαίδευση και παροχή βοηθείας στον άρρωστο με σκοπό την αυτοφροντίδα
2.1.15. Εκπαίδευση και παροχή βοηθείας στους οικείους του αρρώστου με σκοπό τη συνέχιση της φροντίδας στο σπίτι
2.2.2. Εφαρμογή πρώτων βοηθειών
2.3.1. Μετρήσεις διαφόρων παραμέτρων που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του νοσηλευτή.
2.3.2. Χορήγηση φαρμάκων από όλες τις οδούς
2.3.3. Χορήγηση οξυγόνου με όλους τους τρόπους
2.3.4. Πλήρης παρεντερική θρέψη
2.3.6. Βρογχική παροχέτευση εκκρίσεων
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΦΟΡΑ
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΦΟΡΑ
Το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στην παραπομπή του ιατρού αφορά κυρίως την κάλυψη από το ασφαλιστικό ταμείο. Σε περίπτωση ιδιωτικής δαπάνης κάποιες εξ αυτών μπορούν να πραγματοποιηθούν και χωρίς παραπομπή ως παροχή υπηρεσίας.
Οι προαναφερόμενες προδιαγραφές του νοσηλευτικού καταστήματος αλλά και οι νοσηλευτικές πράξεις αποτελούν μια αρχική προσέγγιση η οποία μπορεί να δεχθεί επεξεργασία αρμοδίως προκειμένου να νομοθετηθεί.
Τελειώνοντας την αναφορά μας στην ΠΦΥ και την αυτόνομη άσκηση θα θέλαμε να τονίσουμε πως δικαίωμα αυτόνομης άσκησης έχουν όλοι οι κλινικοί νοσηλευτές και οι μαίες και οι νοσηλευτές κοινότητας. Ειδικότερα για τις μαίες πρέπει να υπάρξει το αντίστοιχο σχέδιο από τα όργανά τους. Οι νοσηλευτές της κοινότητας πλην της αυτόνομης άσκησης που περιγράφεται ανωτέρω καταλαμβάνουν συγκεκριμένες θέσεις εξηρτημένης εργασίας που εστιάζονται στην πρόληψη, την αγωγή υγείας και την αποκατάσταση. Κάτι που συμβαίνει και σήμερα με τους Επισκέπτες Υγείας. Εάν σε αυτούς τους τομείς θα μπορούσαν να ασκούν και αυτόνομο έργο είναι κάτι προς συζήτηση και διερεύνηση με τους αρμόδιους φορείς.
Συνοψίζοντας:
1. Η ΠΦΥ πρέπει να στηριχθεί από την πολιτεία και να αναπτυχθούν όλοι οι ρόλοι των νοσηλευτών της κοινότητας κυρίως ως προς την πρόληψη και την αγωγή υγείας
2. Θεσμοθετείται ο ρόλος της σχολικής Νοσηλεύτριας στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση για τους Νοσηλευτές της κοινότητας
3. Εκδίδονται άμεσα οι ΥΑ που αναφέρονται στην αυτόνομη νοσηλευτική άσκηση
4. Ο Νοσηλευτής που εφαρμόζει αυτόνομη άσκηση εγγράφεται στον ΟΑΕΕ και ανοίγει βιβλία στην εφορία
5. Καθορίζονται οι προδιαγραφές του νοσηλευτικού καταστήματος
6. Καθορίζονται οι νοσηλευτικές πράξεις και κοστολογούνται αυτές που θα καλύπτονται από τα ασφαλιστικά ταμεία
7. Καθορίζεται η σχέση του νοσηλευτή με τα ασφαλιστικά ταμεία
8. Ρυθμίζεται η δυνατότητα συνταγογράφησης υγειονομικού υλικού από τους νοσηλευτές και το ποσοστό κάλυψης από τα ασφαλιστικά ταμεία
9. Καθορίζεται η αμοιβή της κατ’οίκον παροχής υπηρεσιών και σε ποιες περιπτώσεις αυτή καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία
10. Καθορίζεται από το ΥΥΚΑ το εύρος της επαναλαμβανόμενης συνταγογράφησης καθώς και το είδος των χρονίων πασχόντων που αυτή αφορά.
